In een ideale wereld dragen alle broers en zussen hun steentje bij om voor hun ouders te zorgen. Bij allochtone families zien we het nog heel vaak en lijkt het de normaalste zaak ter wereld. Zij hebben voor ons gezorgd. Nu is het toch gewoon onze beurt? In de praktijk loopt dit echter niet altijd even vlot. Waarom ontstaan er spanningen, en hoe kunnen deze worden opgelost?
Samen zorgen voor vader en moeder kan de band tussen broers en zussen versterken. Het biedt een goed gevoel om voor je ouders te zorgen nu zij ouder worden en hulp nodig hebben. In een ideale situatie draagt elk kind bij, worden de taken eerlijk verdeeld en worden beslissingen in harmonie genomen. Helaas verloopt dit vaak minder rooskleurig.
Spanningen en Conflicten
Uit onderzoek blijkt dat de helft van de broer-zusrelaties niet harmonieus is. Slecht of weinig contact maakt samen mantelzorgen moeilijk. Coaches die familieopstellingen begeleiden, zien vaak oude patronen terugkeren. “Oud zeer” speelt hierbij een grote rol: onverwerkte gevoelens van vroeger, zoals een gebrek aan erkenning of oude ruzies, komen weer boven drijven. Dit kan leiden tot conflicten wanneer ouders hulpbehoevend worden en een van de kinderen de rol van de ouder op zich neemt.
Druk Leven en Ongelijke Verdeling
Zo’n 45 procent van de kinderen denkt hun ouders in de toekomst geen mantelzorg te kunnen geven vanwege een druk gezinsleven, een veeleisende baan of een grote afstand tot hun ouders. Dit leidt vaak tot een ongelijke verdeling van de zorg. Het kind dat het dichtstbij woont of niet meer werkt, neemt de meeste zorg op zich. De rest doet minder, wat tot frustraties en spanningen kan leiden.
Problemen rondom mantelzorgen ontstaan vaak door verwachtingen. Het kind dat veel doet, hoopt op erkenning van de familie, terwijl er ook verwijten kunnen ontstaan: “Terwijl ik hier thuisbleef om voor pa en ma te zorgen, ging jij aan de andere kant van de wereld wonen.” Het bespreken van deze verwachtingen en gevoelens kan helpen om spanningen te verminderen.
Gelukkig gaat het in veel families wel goed. Regelmatige evaluatie van de verdeling van taken is essentieel. Soms moet de zorg worden aangepast of moet er worden besloten om professionele hulp in te schakelen. Belangrijk is dat niemand overbelast raakt. Praktische zaken zoals afstand tot de ouders, draagkracht en bereidheid moeten worden meegewogen. Een oprecht “dank je wel” kan al veel doen om de balans tussen geven en ontvangen te herstellen.
Het is belangrijk dat ouders zelf verantwoordelijk blijven en dat kinderen hun rol als kind behouden. Ouders moeten zolang mogelijk zelf keuzes kunnen maken, met de nodige ondersteuning van hun kinderen. Duidelijke communicatie over wensen en verwachtingen kan de laatste levensfase voor iedereen aangenamer maken.
Door elkaars talenten en waarden te respecteren en te benutten, kunnen broers en zussen samen zorgen voor hun ouders op een manier die voor iedereen werkbaar en bevredigend is.
